Op deze mooie najaarsdag stond de wedstrijd tegen ASWH op het programma. Met de huidige stand in ons achterhoofd wist DFC dat er mogelijkheden waren om voor een overwinning te gaan. ASWH wist tot vandaag slechts 1 punt bij elkaar te sprokkelen. Uiteraard was er geen sprake van onderschatting. Zeker niet na het zien van de professioneel ogende warming-up aan ASWH-zijde..
DFC begon dan ook volgens traditie weer messcherp aan de aftrap en binnen 5min kon Steven voor de eerste keer vissen: 1-0. Normaal gesproken het signaal om een tandje bij te schakelen voor DFC, maar voor de spanning werd enkele minuten later de 2-0 gegund aan ASWH.
Nu was het moment van de Dordtsche gladiatoren aangebroken om een echte wedstrijd te maken. Ondanks dat ASWH continue werd teruggedrongen op eigen de helft resulteerde dit in weinig grote kansen. Behalve een schot uit de tweede lijn van Maarten J. (dat bij het rugby een goede driepunter zou zijn geweest) ontstonden er weinig grote kansen.
Tot een moment waarbij een slecht schot (of slechte voorzet) van Robin werd losgelaten door de keeper. Ralf was scherp en wist de bal met de knie over de lijn te werken: 1-2.
Snel daarna viel na een snelle aanval de 2-2 door Hafez. ASWH leek te breken en het zelfvertrouwen groeide duidelijk bij DFC. Nog voor rust ontstond de 2-3. Na een goede aanval over drie schijven, door het hart van het speelveld, stond Maarten Janssen aan het eindstation. Hij schoof de bal met een soepele voetbeweging in de onderhoek.
In de rust werden de mannen op scherp gezet door de trainer en werden Willem en Jack gebracht als versterking. Nu was het moment om ASWH volledig naar de slachtbank te brengen.
De tweede helft had hetzelfde spelbeeld als het grootste deel van de eerste: DFC had het veldoverwicht zonder echt goed te spelen. De bevrijding viel na een onderschepping op het middenveld waarna Robin de bal tussen de laatste verdediger en keeper speelde op Ralf. Hij wist de bal langs de keeper te spelen en vanuit een bijna onmogelijke hoek binnen te schieten: 2-4.
Niet veel later volgde een aanval waarbij Willem met een mooie bal op maat Ralf de diepte in stuurde. De verdediger werd uitgekapt op de zestien meter en de weg naar het doel was vrij. Ondanks dat Robin op de doellijn klaar stond om de bal in te schieten besloot Ralf het zekere voor het onzekere te nemen en schoot zijn derde binnen door de keeper in de korte hoek te verrassen: 2-5. Er volgden nog enkele kansen waaronder een voorzet van Robin die prima werd verwerkt door Maurice. Hij kopte de bal (volgens het boekje) naar de grond maar de hij stuiterde helaas over de lat.
De wedstrijd verloor vervolgens het laatste beetje vuur. De meeste commotie volgde nadat de tegenstander struikelde en tegen de hand van Mario aanliep. De scheids beoordeelde dit correct en zag in dat Mario 'zijn armen niet weg kon toveren'. Het resterend deel van de wedstrijd kende weinig hoogtepunten en het laatste fluitsignaal was dan ook een verlossing.
Met deze overwinning klimt dfc naar de vierde plek in de competitie. Volgende week wachteen zware wedstrijd tegen oranje wit. Hopelijk lukt het dan om niet binnen 5min achter te komen. Maar nu eerst genieten van deze overwinning. Proost!